فتح الله جوادی: 

۱ـ تصور نمی‌کردم با توجه به خلوتی نمایان تهران، این هفته نمازجمعه چندان شلوغ باشد. به جای مترو و اتوبوس با اتومبیل به سمت دانشگاه حرکت کردم. خیابان‌های خلوت نوید می‌دادند که جای پارک خوبی هم نزدیک سینمای تعطیل عصر جدید پیدا می‌کنم که نزدیکترین محل به ورودی مصلای دانشگاه است. اما...

از میدان جهاد که به سمت فلسطین حرکت کردم چند متری نرفته حرکت لاک‌پشتی اتومبیل‌ها شروع شد و پارک اتومبیل‌ها در دو سوی کناری بلوار کشاورز کافی بود بفهمم اولین جای خالی کنار خیابان را شکار کنم و پیاده شوم.

۲ـ گویی نوعی حضور در نماز عید فطر بود. این بار نه در مصلی که در دانشگاه تهران نه در تاریک روشنای بامدادی که در آفتاب شتک‌زده و داغ ظهر آخر خرداد جمعیت اکثراً سجاده به دست و اغلب همراه با کل اعضای خانواده و بسیاری از زوج‌های جوان همراه با کالسکه کودک و کوچولوی عزیزی نشسته بر آن. گروه گروه و فریادزنان و شتابان و ... گویی احساس تکلیف می‌کردند نشان بدهند که هیچوقت نباید یک ایرانی را تهدید کرد.

کمی جلوتر یک گروه از یک شبکه داخلی مشغول تهیه گزارش و مصاحبه: از خانواده‌ای در حال عبور می‌پرسد راستی با توجه به حملات هوایی اسرائیل و احتمال شهادت و ... چرا از خانه بیرون آمدید و به نماز  آمده‌اید؟ چطور نمی‌ترسید؟... و لحن سوال‌کننده جوری است که انگار این مردم آمده‌اند تا شهید شوند و ...

کل سوال و نحوه سوال اوت اوت است. نخیر حضرت، همه این مردمی که آمده‌اند، هم زندگی را دوست دارند. هم جان خود و فرزندانشان برایشان مهم است و اصلا هم مرگ و کشته شدن و بیهوده خطر کردن را دوست ندارند و اتفاقاً علاقه آنان به زندگی و به ویژه به جگر گوشه‌هایشان بسیار بیش از آنهایی است که ادعای آنرا دارند و به این بهانه مقاومت را نوعی بلاهت می‌دانند. نخیر آقاجان، اینها زندگی را دوست دارند و عشق را هم خوب می‌فهمند و به مراتب بیشتر از مدعیان عافیت طلب خیانت‌پیشه وطن فروش که به دروغ از سحر تا شام ایران ایران می‌گویند، عاشق کشور  و مملکت و آرامش و ثبات و سرفرازی آنند اما ذلت را نمی‌پذیرند و می‌دانند که تسلیم برایشان صلح و امنیت و ثبات نمی‌آورد و آزادگی را از مکتب اباعبدالله آموخته‌اند و حاضرند برای آزادی و حریت و دفاع از مملکت و استقلالشان جان فدا کنند، بگذریم...

۳ـ شورای سیاستگزاری ائمه جمعه این هفته کج سلیقگی نکرده و از حاج علی اکبری به عنوان امام دعوت کرده برای سخنرانی. که چهره و کلام آرامتر و سلیم‌تری دارد. محوطه دانشگاه پر است از جمعیت. همین‌طور خیابان ۱۶ آذر، بخش‌هایی از خیابان طالقانی تا میدان فلسطین و از این طرف تا بلوار کشاورز آدم نشسته است گاه بی‌فرشی برای نشستن و یا حتی جانمازی که در این آفتاب زمین سفت و سخت و داغ را تحمل‌پذیر کند برای نشستن و نماز به جای آوردن و وقتی نماز شروع شد بسیاری با پای برهنه بناگزیر پا بر همان سیمان داغ نهادند و برای سجده دست بر همان داغ گذاردند.

وقتی نماز تمام شد و سیل جمعیت به راه افتاد خروش این جمع و جمعیت و فریادها و غریوهایشان محشر بر پا کرده بود نمایان... البته این بار نه هلی‌کوپتری برای فیلمبرداری آمده بود ونه پهپادی از این حضور فیلم می‌گرفت. به خاطر مسائل امنیتی احتمالا زبان تصویری گویایی هم پای کار نبود اما مردم بودند در همین نماهای بسته و بدون لانگ شات‌های تصویری هلی شاتی از بالا که بتوانی گوشه‌ای از عظمت میدان و این حضور نمایان را نشان بدهی.

۴ـ‌ تنها آنها که در تهران دیروز به نماز آمده بودند، مردان و زنان مقاوم و غیرتمند ایران نیستند. اکثریت ایرانیان با شدت و ضعف‌هایی در این روزهای سخت در مقابله با تجاوز وحشیانه‌ای که به کشور صورت گرفته عزم و همت و غیرت و همبستگی و همدلی خود را نشان داده و می‌دهند. 

بسیاری کسب و کارشان را از دست داده‌اند. اما تحمل می‌کنند. در فضای مجازی حتی بسیاری از آنانکه با سیاست‌های حکومت مخالفند و ناراضی و گلایه‌مندند در برابر این رژیم غیرانسانی و تجاوز به کشور محکم و استوار ایستاده‌اند

. بسیاری از آنها که در کادر پزشکی هستند در مناطق خطر مانده‌اند و حتی گفته‌اند که رایگان به مردم خدمات پزشکی ارائه می‌دهند. نانوایان، آتش‌نشانان، نیروهای بسیج، اورژانس و هلال احمر، پلیس، کارکنان و کارمندان، کسبه و خلاصه همه آنها که خود را ایرانی و هموطن می‌دانند به میدان آمده و به کمک یکدیگر در این روزهای سخت باورمندند و آرزویشان این است که نیروهای مسلح و فداکارشان در این نبرد سرنوشت‌ساز، درسی به دشمن بدهند که دیگر هوس حمله به این آب و خاک را در سر نپروراند. 

۵ـ در این میان اما رفتار رسانه‌های ایرانی زبان وابسته به اردوگاه دشمن جدا مایه ننگ است اینکه غیرمستقیم به توجیه حملات اسرائیل می‌پردازند. صحبت‌های جلادان اسرائیلی و مقامات دفاعی آنرا منتشر می‌کنند و از همه مضحک‌تر اینکه می‌گویند اسرائیل به مردم ایران کار ی ندارد. بدون اینکه به روی خودشان بیاورند پس چطور در حملات موشکی بسیار گسترده ایران تنها کمتر از ۴۰ غیرنظامی اسرائیلی کشته شده‌اند اما در تجاوزات صهیونیست‌ها به ایران حدود ۴۰۰ غیرنظامی ایرانی اعم از مرد و زن و کودک بیگناه به شهادت رسیده‌اند.

موشک‌های ایران بیمارستان‌ها را هدف نمی‌گیرد اما تا به حال چند بیمارستان و مرکز درمانی در ایران در حمله هواپیماهای اسرائیلی مورد هجوم قرار گرفته است. درباره این داغ ننگ و بی‌شرفی رسانه‌ای تاریخ و مردم این سرزمین چگونه داوری خواهد کرد؟ چگونه می‌توانند نام خود را یک خبرنگار  و رسانه ایرانی بدانند آنهم وقتی شجاعت و غیرت یک خبرنگار شیرزن ایران را در هنگام خطر دیده‌اند؟

۶ـ همه می‌دانیم که روزهای سختی است. چاره‌ای جز مقاومت و دفاع نیست جدای نیروهای مسلح و قهرمانان غیور و افسران و سرداران و سربازان شجاع این کشور و مردم صبور و بیدار این کشور حماسه‌ها و مقاومت‌ها، دولت هم روزهای دشوار و سختی را از سر گذرانده و می‌گذراند.  همه آنها که در کار تأمین و توزیع مواد غذایی و سوخت در کشور شب و روز نمی‌شناسند. همه آنها که در کار حفاظت از جاسوسان دشمنند، همه ارکان دولت که این روزها برای خدمت به مردم بر سر کارشان شبانه‌روزی مشغول خدمتند و ... ما نه با اسرائیل بل‌باتمام اردوگاه استکبار و جهان غرب به ویژه با آمریکا به عنوان بزرگترین قدرت نظامی و اقتصادی و رسانه‌ای دنیا به ناگزیر در حال نبرد و دفاع از کیان خویشیم و مردان دیپلماسی ما هم به نوعی دیگر در حال نبرد در سنگری دیگر هستند. همه باید دست به دست بدهیم و به کمک همدیگر بشتابیم و به خدا و وعده خدا هم باورمند باشیم. 

۷ـ کوته سخن اما آنچه بیش از همه باید گفته آید شکرانه داشتن مردمی است که بی‌تردید از بهترین مردمان همیشه تاریخند. درود خدا و همه انبیاء و اولیاء بر این مردم غیور و صبور و غیرتمند... خودی و غیرخودی هم ندارد. همه مردم ایران خودی‌اند.

• نویسنده : یزدفردا
• منبع خبر : خبرگزاری فردا